Dr. Lale en het Turkse oog

'Blue Eyes', romantisch getinte Engelstalige hit van BZN, die Oosterse klanken laat horen. Was mijn vader fan van. Relaesedatum ooit 7 mei, zijn geboortedag.
TAN code 103 met cijfers 191919. Mijn geluksgetal, 9. Benieuwd wat het in Turkije betekent. Na al eerder te hebben uitgewijd over Chinese geluksgetallen kan ik nu wel wat Turks geluk gebruiken. Ik heb alle nummers vele malen gecontroleerd en druk op verzenden. Dan is die betaling maar weg. Het geld voor de ooglaserbehandeling op 2 oktober in Istanbul.
Vorig jaar stond ik op die dag op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing.
Ik zoek positieve voortekenen. Verder niet meer aan denken.

Enigszins positief ingesteld stapte ik afgelopen vrijdag de in Amstelveen door het Dünya Göz ziekenhuis gehuurde onderzoekskamer in. Opluchting. Ik, zelf verscholen zittend tussen de koffieautomaat met een schaaltje kletskoppen en mijn in de wachtkamer Sudokoënde moeder, zag haar al heen en weer lopen naar de clinicmanager Ali. Ik hoopte dat zij de dokter was, ze leek me wel OK. Lale Öktem, een jonge vrouw die straks mijn ogen moet laseren. Lachend vertel ik haar dat ik geen man heb als ze begint over echtgenoten, familieleden en andere medebezoekers van de straks bezonnebrilde gasten met prikkende ogen die gezamenlijk op een boottocht over de Bosporus hun bril ritueel in het water gooien. Een man blijkt zij ook niet te hebben. Ze praat met een sterk Limburgs accent en legt uit dat ze een tijd geleden ‘een beetje erg moe’ was, en dat daarom Dr. Baha Toygar een tijdje de onderzoeken in Nederland deed. Het klinkt een beetje als de beroemde Maxima-quote. Je hoort ook duidelijk een Turkse invloed, die van haar andere moedertaal, en ze komt niet op sommige woorden. Waar ze eigenlijk pigmentvlekken bedoelde, die ik heb, heeft ze het over vitiligo! Waaaaaaaaat? Da’s die ene ziekte van Michael Jackson! Too weird. Maar dat zijn de Turkse vrouwen, gericht op uiterlijke schoonheden, ze hebben dan ook allemaal highlights...
Dr. Lale - zo wordt ze steeds genoemd - vraagt op een bepaald moment enigszins verbaasd of ik soms zenuwachtig ben voor de operatie. Ik vertel haar heel Nederlands dat ik inderdaad inhoudelijk wel veel wil weten voor ik eraan begin. Ga ik bijvoorbeeld geen lichtkringen om lantaarnpalen zien zoals dat heel erg het geval was bij de harde lenzen die ik had. Ze stelt me gerust. En ach, dan kijk ik maar gewoon niet naar lantaarnpalen! Simpel eigenlijk. Tja, erg positief zou je het niet kunnen opvatten, maar niet getreurd. Daar kom ik nog op terug.

Als ik haar later Google vind ik een Golden Gate achtige Facebook foto van haar met wapperende sjaal, Bosporus brug op de achtergrond. Want profileren doen ze zich wel, de Turkse oogartsen. Tot nu toe heb ik er drie meegemaakt. Allen veel persoonlijker dan de eerste kerel die achteloos aan kwam sloffen in ziekenhuis Hilversum en zei dat ik ‘maar een kliniek moest gaan’ als ik een advies wilde over het laten laseren van ogen. Verder onderzoek leert dat Lale voorkomt in een Belgische TV reportage. In een artikel in Tulpia vertelt ze verder dat de ijdelheid van de Turken het eigenlijk mogelijk heeft gemaakt de lasertechnieken in Istanbul zo ver te ontwikkelen.

http://www.medicaltravelservice.nl/ooglaseren/nieuws-detail/mts-ooglaseren-in-de-media/

Mijn eerste onderzoek via Medical Travel Service, die de ooglaserarrangementen naar het Dünya Göz organiseert, was op 27 februari bij dr. Baha Toygar, twee dagen na de crash van Turkish Airlines bij Schiphol. Met de sporttas met kleding koud van de bagageband kwam hij toen de ruimte binnen gelopen. Niks geen afstand….gewoon van ‘so you want to have laser surgery’, de tijd nemend voor alle vragen, vriendelijk knikkend, rustig de zenuwachtige ik observerend, en dan ook nog even ontdekken dat mijn rechteroog maar 60-70% meedoet. Dat is een cilinder heb van 4,5 rechts en 3,5 links wist ik al. Gelukkig blijkt het hoornvlies erg dik, en daarom zeer geschikt voor de geplande Intralase behandeling. Als ik later zit te praten met de medewerkster van MTS kan ik gewoon nog teruglopen naar de arts met vragen als ik wil. Ik krijg een visitekaartje van de man. Met mobiel nummer en hotmailadres. Moet je in Nederland niet proberen.

Baha staat bij iets wat lijkt op de Trevifontein op Facebook, maar is ook terug te vinden bij allerlei seminars. Ik zoek flink door en vind diverse publicaties van hem en ervaringen van mensen. De in mijn ogen zeer kundige opticien die al 8 paar lenzen voor mijn hopeloze ogen heeft geprobeerd, is ook controleur is van deze club. Ik zoek een arts op de site van ziekenhuis Hilversum die me bevalt, een Turk! En bel mijn huisarts voor een tweede verwijzing. Een week later kan ik er terecht.

Dr. Teçim kijkt me aan met open mond als ik in mijn paar woorden Turks begin, en roept iets in de richting van ‘Çok güzel sizin’. ‘Je bent erg mooi’, weet ik. Mijn ogen ook, nog niet eens in gekeken, maar sowieso erg mooi. Hilarisch. Maar goed, leer mij de Turken kennen (boewhahahaha) ik kijk er wel doorheen. Met de uitdraaien van mijn ogen in het Turks van Baha vraag ik alles wat ik wil vragen. Of hij het een goed idee vindt, wat zijn advies is. Turkse man 1 zal het namelijk vaak beter weten dan Turkse man 2, dus ik verwacht een overeerlijk antwoord. Hij heeft echter niets dan lovende woorden over voor het Dünya Göz, heeft er zelf gewerkt, heus - OK, dit zou een verhaal met een Turks tintje kunnen zijn, maar goed. Hij kent Baha wel als ik hem het visitekaartje overhandig, dat is een goede arts en ik kan ook altijd bij hem, dr. Teçim terecht, voor of na de behandeling. Word nog net niet mee uit gevraagd.

En dan neem ik de beslissing. Ik ga het doen, en schrijf me in voor 1-4 oktober Istanbul.

Als ik later van MTS hoor dat niet Baha de behandeling gaat doen, maar Lale, ga ik dus gratis voor een tweede vooronderzoek naar haar. Er blijkt niet veel veranderd aan de ogen, alleen krijg ik er een wavefront behandeling bij. Gratis. OK. Schijnt iets te maken te hebben met het beter zien van kleuren.

Ik ga voor ik vertrek nog naar New York, en wil me er niet al te veel meer in verdiepen. Vooral flink hopen dat het Turkse beschermoog, nazar boncugu me gaat helpen. Een oog, zoals op de afbeelding hierboven aan de pagina. Het is in Turkije in legio armband- hangervormen te krijgen. Het geeft bescherming, en hangt dan ook vaak boven deuren en op schoorstenen in Turkse huizen.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Boze_oog

De naam ‘boze oog’is misleidend, omdat het symbool niet het boze oog is, maar het boze oog zou wegkijken. Het is dus niet wat het lijkt. Ik ga tijdens de behandeling het ooghangertje omdoen dat jaren geleden van mijn moeder kreeg, en nu maar hopen dat Lale niet al te veel wordt afgeleid door pigmentvlekken en andere oneffenheden.

Ze vertelt in olijk Limburgs verder over mensen die met hun gelaserde ogen nu beter zicht hebben dan met hun bril. Mensen die ook een oog hadden dat maar voor een krap over de helft percentage meedeed. Dergelijke luiheid valt op zich niet te corrigeren maar bij deze mensen gebeurde er dus toch iets wonderbaarlijks. En mijn rechteroog heeft wel erg last van de cilinder…‘Ik vertel het altijd een beetje slechter dan het is aan de mensen, dan kan het alleen maar meevallen’ besluit ze.