De Tour in de planning

In 2010 was ik in Rotterdam..de start van de Tour! Ik kon bij de finish prachtige foto's maken van Cancellara en Contador, mijn favoriet voor dit jaar.

Al dagdromend praatte ik met mijn moeder en vriend over hoe het zou zijn om er volgend jaar weer live bij te zijn. De start is in Utrecht, dus da's alvast makkelijk! We stappen in Hollandsche Rading op de trein en dan kan het feest 20 minuten later beginnen!! Dan kunnen we in de laatste week proberen om de belangrijke bergetappe op de laatste donderdag mee te maken, vrijdag dan verder naar Parijs om zondag de finish mee te maken.

Naast de Tourstart in 2010 maakte ik pas een keer eerder in het echt een etappe mee..in Vannes, Bretagne in 1993 om precies te zijn. Eigenlijk was dat ook meer geluk dan wijsheid. We waren er toevallig op vakantie met een groep van 5 meiden, vers van de ponyclub, de eerste verre reis in het leven nog niet ondernomen, gewoon bivakkerend in een bungalowtent op een camping.

In 2005 begon ik voor het eerst, stapsgewijs, naar de Tour te kijken..
En ik schreef eens een verhaaltje, over Lau:

24-07-2008:
-----------------------------------------------------------------------

Zo close in beeld dat de productie- en uiterste houdbaarheidsdatum op de onderkant te lezen zijn als hij het blikje cola als in slow motion naar binnen kiept. Afgesloten van de wereld - grijs in het gezicht, grauwe druppels parelend op het voorhoofd. Getergd door die maag waar hij gisteren last van had, waarvan hij dacht dat die vandaag niet door zou spelen. Zijn familie stond immers bij bocht 7, al maandenlang was hij daar volgens Boogie mee bezig en dat vergt energie hoor. Dan is de druk groot. Op weg naar zijn vriendin, familie en zijn ouwe vieze Chevy die daar stonden tussen de andere Nederlanders. Denen overigens ook veel, dacht Mike - zoals Mart Boogie placht te noemen - tenminste te zijn opvallen. Maar was er voor de afgetobte fietser vandaag nog onderscheid tussen de hoekige vormen van de Deense vlag en de bolletjestruibollen op de camper van zijn vrienden? Het oudje uit eind jaren 60 dat Herman heette - vernoemd naar de filosofie uit Herman van Acda en de Munnik? Het zullen misschien allemaal slechts rode vlekken zijn geweest. Totaal stuk zat hij op de droom van iedere wielrenner, de Alpe-d'Huez. Zwarte sneeuw heeft hij wel gezien zoals dat in het jargon heet. Juist vandaag wilde hij het doen maar hij kon niet meer. Zo verschrikkelijk heeft hij af moeten zien, het was voor hem net een berg te veel. Hij is totaal klaar. En dan toch boven bij de arrivée staan uiteindelijk. En van een over het stuur gebogen houding met het gezicht naar de grond omhoog komen en antwoord weten te geven op de meer dan voor de hand liggende vraag van de reporter: 'Laurens, hoe diep ben je gegaan?' Daar heb ik nou bijzonder veel respect voor.
-------------------------------------------------------------------------

In Frankrijk ben ik wel vaker geweest, maar waar ook al weer precies? De Dordogne, Parijs, de Allier, Perpignan, Nice, de Morvan, de Franse Alpen, de kust bij Bordeaux..en eh..zie je, dat is nou het verdraaide gedoe als je dat niet bijhoudt!

Voorheen kon je op waarbenjij.nu gewoon aangeven in welke landen je was geweest, maar nu moet je er volgens mij goldmember of dergelijks voor zijn. Mijn zorgvuldig opgebouwde archief ging dus ten onder met waarbenjij.nu versie nog wat punt zoveel..

Daarom probeer ik het nu maar even zo:

België
Frankrijk
Luxemburg
Duitsland
Polen
Tsjecho-Slowakije
Zwitserland
Monaco
Italië
Groot Brittannië
Portugal
Griekenland
Turkije
China
Vietnam
Indonesië
Thailand
Jordanië
Egypte
Tunesië
VS
Mexico
Guatemala
Belize
Honduras
Nicaragua
Costa Rica
Brazilië

tussenlandingen niet meegerekend..

Pff..heb ik ze allemaal? OK, punt van deze opsomming is: in een land als Frankrijk is minstens zo veel te beleven. Ik geniet van de beelden van de Champagne, de Noord Franse kust, de zonnebloemvelden, de kastelen, de half Duits aandoende dorpen in de Vogezen, Carcasonne, de tot chambre d’hôtes omgebouwde boerderij uit 1432 met bloembakken uit de ramen die dient als decor voor de Avondetappe, de volgestouwde Alpe-d'Huez..jongens, het is genieten genieten en nog een genieten. Ook als je niet van fietsen houdt, de landschappen alleen zijn al de moeite waard. Diepe buiging voor de Franse regie en alle televisieploegen.

Maar goed, aan de kant staan is een ding, een keer mee mogen in een ploegwagen tijdens een rit is heel wat anders. En dan zeg ik maar zo: blijven dromen..wat niet is kan nog komen!