Sjanghai's sightseeing tunnel

Na elf en een half uur in het vliegtuig zitten en acht uur slapen in eigen bed ben ik klaarwakker. Hoewel bed en bureau in Hilversum staan, zit mijn hoofd in China. Nog helemaal onder de indruk van de acrobatenshow op de laatste avond in Sjanghai, waar de meest ongelooflijke dingen gebeurden! Tenzij je het met 8 brommers kris kras door elkaar rijden door een stalen bol met een doorsnee van een metertje of 15 normaal vindt! Om over de vrouwelijke acrobaat die staande op een hand op een metershoge paal de meest sierlijke en onmenselijke bewegingen maakte maar niet te spreken...

In het vorige bericht waren we gebleven in Guilin. Van daaruit zijn we met de boot over de Li rivier naar Yangshuo gegaan, het backpackersdorp in het karstgebergte dat is uitgegroeid tot een toeristisch maar heel gezellig plaatsje. Het was er zonnig met 30 graden en na een middagje te hebben geshopt gingen we die avond naar de show 'Sanjie Liu' op het water van Zhang Yimou. Achtergrond voor het twee kilometer lange podium zijn de karstrotsen. Woorden schieten tekort, zo geweldig is het! Ik laat het dus maar aan jullie zelf over dit te bekijken op YouTube.

http://nl.youtube.com/watch?v=QHGHuidHfNQ&feature=related

De volgende ochtend kon er gefietst worden, nadat enkele mensen met een ballonvaart mee waren geweest stapten we om half negen op de mountainbikes om over hobbelige paden door de rijstvelden en leuke dorpjes heen te rijden. Geweldig landschap, een van de mooiste plekken die we gezien hebben. Die middag zijn we doorgevlogen naar Hangzhou, een stad in de buurt van Sjanghai. Dit was eerlijk gezegd niet heel geweldig. We bezochten een park en een bostuin met stenen beelden van pagodes. De daarop volgende boottocht over het Westmeer was na de tocht over de Li rivier en die bij het zomerpaleis een kleine tegenvaller. De Lingyin tempel was wel weer erg mooi, maar toch, als ik zou mogen kiezen zou ik deze hele plaats eruit laten, een dag langer in Sjanghai en een dag langer in Yangshuo blijven. Het hotel in Hangzhou, dat weliswaar heel mooi was, lag in de ‘scenic area’. Een aangelegd geheel met bossen en parken waar vooral Chinezen komen. Dowtown Hangzhou hebben we niet gezien. Op de avond van het diner bleef namelijk iedereen buiten op het terras in het hotel eten, wat wel weer garant stond voor een hele hoop lol onderling. De volgende dag werd er na een bezoek aan een theeplantage in Hangzhou, waar ze geweldige groene thee hadden, doorgereden naar het waterdorpje Wuzhen, ook geen hoogvlieger. Ik was dus echt toe aan Sjanghai, en na zo’n 3 uur in de bus kwamen we daar aan.

In Sjanghai zijn we helaas maar een avond en een volledige dag geweest. Op de avond van aankomst hebben we door de stad getourd,'Sjanghai by night’ is geweldig. Vanaf de klassieke Bund is de moderne skyline met het Sjanghai World Finance Center, de Jin Mao toren en de TV Pearl toren indrukwekkend. Zie ondermeer:

(http://en.wikipedia.org/wiki/Shanghai_World_Financial_Center)

De volgende dag, na het onvermijdelijke shoppen (de paarse legging uit 'Giechelen in Beijing en herinneringen aan Lisa See' is gevonden!), en het tweemaal drinken van een heerlijk naar sinassplit smakend oranje drankje met een toefje softijs bij de Mac Donalds zijn we in de metro gestapt. Op weg naar Pudong, de oostoever van de Huangpu rivier. Dit is het punt waar al die skyline gebouwen van de vorige avond ook daadwerkelijk stonden. Een beetje een grijze bouwput om doorheen te lopen want het geld wordt nog steeds in grote hoeveelheden in Sjanghai gepompt, er wordt meer en meer gebouwd. Na eerst jarenlang verwaarloosd te zijn, werd de prioriteit na de studentenopstanden in 1989 in Beijing door de machthebbers meer verschoven naar Sjanghai. Na een blik op de erg gave TV toren waren van plan terug te gaan door de op de kaart aangegeven sightseeing tunnel. Een geheel met winkeltjes waar je door heen kon lopen dachten we. Maar dat was niet zo. Het bleek een tunnel te zijn waar je in een cabine doorheen reed, met allerlei lichteffecten en videoschermen. Maar het was ook zo weer voorbij. Eigenlijk de equivalent van deze fantastische China reis. Ik rij door een grote tunnel met lichtflitsen en beelden die herinneringen en flarden tekst vormen die Rob of een ander uit de groep heeft verteld, of die ik heb gelezen in de Rough Guide van China. Dit boek heb ik in het vliegtuig zo ongeveer verslonden, omdat ik daar eindelijk tijd voor had. Ben de afgelopen weken van de ene verbazing in de andere gevallen, heb gegierd van het lachen. De groepsleden vormden de karretjes in de tunnel. Ze volgden elkaar automatisch, gingen hard vooruit en vloeiden daarna als een rups weer samen tot een geheel. De visie was die van een tunnel. Thuis bestaat even niet meer, je kijkt recht vooruit en alles komt vanzelf op je af, je hebt beperkt de tijd om alles te zien, het gaat aan je voorbij. Het is voorbij, voorbij, voorbij, maar nog niet helemaal. Je kunt het niet in een keer bevatten in je hoofd. Met de foto’s, de mailtjes, het napraten (vast en zeker vooral met nieuw vriendinnetje Marielle, het meisje van mijn leeftijd uit de groep) blijven de herinneringen voorlopig levendig. Gelukkig maar!